ورزش هوازی

ورزش هوازی نوعی ورزش است که در آن انرژی مورد نیاز برای فعالیت عمدتاً از طریق متابولیسم هوازی تامین می شود.بار ورزش و مصرف اکسیژن روابط خطی متابولیسم اکسیژن وضعیت ورزش هستند.در فرآیند ورزش هوازی، دریافت و مصرف اکسیژن بدن برای حفظ تعادل پویا با شدت ورزش کم و مدت طولانی مشخص می شود.

ورزش های هوازی به دو حالت تقسیم می شوند:

1. هوازی یکنواخت: در سرعت یکنواخت و ثابت برای یک دوره معین، ضربان قلب به مقدار مشخصی تقریبا ثابت می رسد، وقوع نسبتا منظم و یکنواخت ورزش.به عنوان مثال سرعت و مقاومت ثابت تردمیل، دوچرخه، طناب پرش و غیره.

2. هوازی با سرعت متغیر: بدن با بار بیشتری از ضربان قلب تحریک می شود تا ظرفیت ضد اسید لاکتیک بدن بهبود یابد.هنگامی که ضربان قلب به سطح آرام برنگشت، جلسه تمرین بعدی انجام می شود.این تمرین تحریک را بارها تکرار می کند و سطح ظرفیت ریه را افزایش می دهد.با افزایش آمادگی قلبی-تنفسی، حداکثر سطح جذب اکسیژن نیز به طور قابل توجهی افزایش می یابد.به طور نسبی بالابر هوازی یکنواخت بیشتر و بیشتر خواهد بود.به عنوان مثال، سرعت متغیر دویدن، بوکس، HIIT و غیره.

وظایف ورزش هوازی:

1. عملکرد قلبی ریوی را تقویت می کند.در حین ورزش به دلیل انقباض عضلانی و نیاز به مقادیر زیاد انرژی و اکسیژن، نیاز به اکسیژن افزایش می یابد و تعداد انقباضات قلب، مقدار خون ارسالی به ازای فشار، تعداد تنفس و درجه ریه افزایش می یابد. انقباض افزایش می یابد.بنابراین وقتی تمرین ادامه پیدا می کند، ماهیچه ها برای مدت طولانی منقبض می شوند و قلب و ریه ها باید سخت کار کنند تا اکسیژن ماهیچه ها را تامین کنند و همچنین مواد زائد موجود در ماهیچه ها را با خود ببرند.و این تقاضای مداوم می تواند استقامت قلب و ریه ها را بهبود بخشد.

2. بهبود سرعت از دست دادن چربی.ضربان قلب مستقیم ترین نشانگر اثربخشی و شدت تمرینات هوازی است و تنها تمرینی که به محدوده ضربان قلب کاهش اضافه وزن برسد کافی است.دلیل اصلی چربی سوزی این است که ورزش هوازی، تمرینی است که بیشترین میزان چربی را در مدت زمان مشابه تمام تمرینات مصرف می کند.ورزش هوازی ابتدا گلیکوژن موجود در بدن را مصرف می کند و سپس از چربی بدن برای تامین انرژی مصرفی استفاده می کند.